Εισαγωγή και λειτουργίες της φυτικής αυξίνης
Η αυξίνη είναι ινδολο-3-οξικό οξύ, με μοριακό τύπο C10H9NO2. Είναι η πιο πρώιμη ορμόνη που ανακαλύφθηκε για την προώθηση της ανάπτυξης των φυτών. Η αγγλική λέξη προέρχεται από την ελληνική λέξη auxein (αναπτύσσομαι).
Το καθαρό προϊόν του ινδολο-3-οξικού οξέος είναι λευκός κρύσταλλος και είναι αδιάλυτο στο νερό. Εύκολα διαλυτό σε οργανικούς διαλύτες όπως αιθανόλη και αιθέρας. Οξειδώνεται εύκολα και γίνεται ροζ κόκκινο κάτω από το φως, ενώ μειώνεται και η φυσιολογική του δραστηριότητα. Το ινδολο-3-οξικό οξύ στα φυτά μπορεί να είναι σε ελεύθερη κατάσταση ή σε δεσμευμένη (δεσμευμένη) κατάσταση. Τα τελευταία είναι κυρίως σύμπλοκα εστέρων ή πεπτιδίων.
Η περιεκτικότητα των φυτών σε ελεύθερο ινδολο-3-οξικό οξύ είναι πολύ χαμηλή, περίπου 1-100 μικρογραμμάρια ανά κιλό φρέσκου βάρους. Διαφέρει ανάλογα με την τοποθεσία και τον τύπο ιστού. Η περιεκτικότητα σε έντονα αναπτυσσόμενους ιστούς ή όργανα όπως τα σημεία ανάπτυξης και η γύρη είναι σχετικά χαμηλή.
Πολλές φυτικές αυξίνες παίζουν επίσης ρόλο στη διαίρεση και διαφοροποίηση των κυττάρων, στην ανάπτυξη των καρπών, στο σχηματισμό ριζών κατά τη λήψη μοσχευμάτων και στην αποφύλλωση. Η πιο σημαντική φυσική αυξίνη είναι το β-ινδολο-3-οξικό οξύ. Οι τεχνητά συντιθέμενοι ρυθμιστές ανάπτυξης φυτών με παρόμοια αποτελέσματα περιλαμβάνουν βρασινολίδη, κυτοκινίνη, γιββερελίνη, ναφθαλινο οξικό οξύ (NAA), DA-6, κ.λπ.
Ο ρόλος του Auxin είναι διπλός: μπορεί να προάγει την ανάπτυξη και να αναστέλλει την ανάπτυξη.
Μπορεί να επιταχύνει και να εμποδίσει τη βλάστηση. μπορεί να αποτρέψει την πτώση λουλουδιών και καρπών και τα λεπτά άνθη και φρούτα. Αυτό σχετίζεται με την ευαισθησία της συγκέντρωσης της αυξίνης σε διάφορα μέρη του φυτού. Σε γενικές γραμμές, οι ρίζες των φυτών είναι πιο ευαίσθητες από τα μπουμπούκια παρά τα στελέχη. Τα δικοτυλήδονα είναι πιο ευαίσθητα από τα μονοκοτυλήδονα. Επομένως, ανάλογα αυξίνης όπως το 2-4D μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ζιζανιοκτόνα. Χαρακτηρίζεται από τη φύση της διπλής όψης, η οποία μπορεί να προάγει την ανάπτυξη, να εμποδίσει την ανάπτυξη και ακόμη και να σκοτώσει τα φυτά.
Η διεγερτική δράση του Auxin εκδηλώνεται συγκεκριμένα σε δύο πτυχές: προώθηση και αναστολή:
Το Auxin έχει προαγωγικό αποτέλεσμα:
1. Σχηματισμός θηλυκών λουλουδιών
2. Παρθενοκαρπία, ανάπτυξη τοιχώματος ωοθήκης
3. Διαφοροποίηση αγγειακών δεσμίδων
4. Διόγκωση φύλλων, σχηματισμός πλάγιων ριζών
5. Ανάπτυξη σπόρων και καρπών, επούλωση πληγών
6. Κορυφαία κυριαρχία κ.λπ.
Η αυξίνη έχει ανασταλτικά αποτελέσματα:
1. Αποκοπή λουλουδιών,
2. Αποκοπή καρπού, αποκοπή νεαρών φύλλων, ανάπτυξη πλευρικών κλαδιών,
3. Σχηματισμός ριζών κ.λπ.
Η επίδραση της αυξίνης στην ανάπτυξη των φυτών εξαρτάται από τη συγκέντρωση της αυξίνης, τον τύπο του φυτού και το φυτό. που σχετίζονται με όργανα (ρίζες, μίσχοι, μπουμπούκια κ.λπ.). Σε γενικές γραμμές, οι χαμηλές συγκεντρώσεις μπορούν να προάγουν την ανάπτυξη, ενώ οι υψηλές συγκεντρώσεις μπορούν να αναστείλουν την ανάπτυξη ή ακόμη και να προκαλέσουν θάνατο των φυτών. Τα δικοτυλήδονα φυτά είναι πιο ευαίσθητα στην Αυξίνη από τα μονοκοτυλήδονα φυτά. Τα βλαστικά όργανα είναι πιο ευαίσθητα από τα αναπαραγωγικά όργανα. οι ρίζες είναι πιο ευαίσθητες από τους οφθαλμούς και οι οφθαλμοί είναι πιο ευαίσθητοι από τους μίσχους κ.λπ.
Το καθαρό προϊόν του ινδολο-3-οξικού οξέος είναι λευκός κρύσταλλος και είναι αδιάλυτο στο νερό. Εύκολα διαλυτό σε οργανικούς διαλύτες όπως αιθανόλη και αιθέρας. Οξειδώνεται εύκολα και γίνεται ροζ κόκκινο κάτω από το φως, ενώ μειώνεται και η φυσιολογική του δραστηριότητα. Το ινδολο-3-οξικό οξύ στα φυτά μπορεί να είναι σε ελεύθερη κατάσταση ή σε δεσμευμένη (δεσμευμένη) κατάσταση. Τα τελευταία είναι κυρίως σύμπλοκα εστέρων ή πεπτιδίων.
Η περιεκτικότητα των φυτών σε ελεύθερο ινδολο-3-οξικό οξύ είναι πολύ χαμηλή, περίπου 1-100 μικρογραμμάρια ανά κιλό φρέσκου βάρους. Διαφέρει ανάλογα με την τοποθεσία και τον τύπο ιστού. Η περιεκτικότητα σε έντονα αναπτυσσόμενους ιστούς ή όργανα όπως τα σημεία ανάπτυξης και η γύρη είναι σχετικά χαμηλή.
Πολλές φυτικές αυξίνες παίζουν επίσης ρόλο στη διαίρεση και διαφοροποίηση των κυττάρων, στην ανάπτυξη των καρπών, στο σχηματισμό ριζών κατά τη λήψη μοσχευμάτων και στην αποφύλλωση. Η πιο σημαντική φυσική αυξίνη είναι το β-ινδολο-3-οξικό οξύ. Οι τεχνητά συντιθέμενοι ρυθμιστές ανάπτυξης φυτών με παρόμοια αποτελέσματα περιλαμβάνουν βρασινολίδη, κυτοκινίνη, γιββερελίνη, ναφθαλινο οξικό οξύ (NAA), DA-6, κ.λπ.
Ο ρόλος του Auxin είναι διπλός: μπορεί να προάγει την ανάπτυξη και να αναστέλλει την ανάπτυξη.
Μπορεί να επιταχύνει και να εμποδίσει τη βλάστηση. μπορεί να αποτρέψει την πτώση λουλουδιών και καρπών και τα λεπτά άνθη και φρούτα. Αυτό σχετίζεται με την ευαισθησία της συγκέντρωσης της αυξίνης σε διάφορα μέρη του φυτού. Σε γενικές γραμμές, οι ρίζες των φυτών είναι πιο ευαίσθητες από τα μπουμπούκια παρά τα στελέχη. Τα δικοτυλήδονα είναι πιο ευαίσθητα από τα μονοκοτυλήδονα. Επομένως, ανάλογα αυξίνης όπως το 2-4D μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ζιζανιοκτόνα. Χαρακτηρίζεται από τη φύση της διπλής όψης, η οποία μπορεί να προάγει την ανάπτυξη, να εμποδίσει την ανάπτυξη και ακόμη και να σκοτώσει τα φυτά.
Η διεγερτική δράση του Auxin εκδηλώνεται συγκεκριμένα σε δύο πτυχές: προώθηση και αναστολή:
Το Auxin έχει προαγωγικό αποτέλεσμα:
1. Σχηματισμός θηλυκών λουλουδιών
2. Παρθενοκαρπία, ανάπτυξη τοιχώματος ωοθήκης
3. Διαφοροποίηση αγγειακών δεσμίδων
4. Διόγκωση φύλλων, σχηματισμός πλάγιων ριζών
5. Ανάπτυξη σπόρων και καρπών, επούλωση πληγών
6. Κορυφαία κυριαρχία κ.λπ.
Η αυξίνη έχει ανασταλτικά αποτελέσματα:
1. Αποκοπή λουλουδιών,
2. Αποκοπή καρπού, αποκοπή νεαρών φύλλων, ανάπτυξη πλευρικών κλαδιών,
3. Σχηματισμός ριζών κ.λπ.
Η επίδραση της αυξίνης στην ανάπτυξη των φυτών εξαρτάται από τη συγκέντρωση της αυξίνης, τον τύπο του φυτού και το φυτό. που σχετίζονται με όργανα (ρίζες, μίσχοι, μπουμπούκια κ.λπ.). Σε γενικές γραμμές, οι χαμηλές συγκεντρώσεις μπορούν να προάγουν την ανάπτυξη, ενώ οι υψηλές συγκεντρώσεις μπορούν να αναστείλουν την ανάπτυξη ή ακόμη και να προκαλέσουν θάνατο των φυτών. Τα δικοτυλήδονα φυτά είναι πιο ευαίσθητα στην Αυξίνη από τα μονοκοτυλήδονα φυτά. Τα βλαστικά όργανα είναι πιο ευαίσθητα από τα αναπαραγωγικά όργανα. οι ρίζες είναι πιο ευαίσθητες από τους οφθαλμούς και οι οφθαλμοί είναι πιο ευαίσθητοι από τους μίσχους κ.λπ.
