ਆਮ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ, ਫਾਸਫੋਰਸ ਅਤੇ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਖਾਦਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਅਕਸਰ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਐਸੀਡਿਟੀ, ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਨਮੀ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਸੂਖਮ ਜੀਵਾਂ ਵਰਗੇ ਕਾਰਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸਥਿਰ ਅਤੇ ਲੀਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਖਾਦ ਦੀ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਲੀ ਖਾਦ ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖਾਦ ਦੀ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਖਾਦ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਸਿੱਧੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਛਿੜਕਾਅ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮਾੜੇ ਕਾਰਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਸੋਜ਼ਸ਼ ਅਤੇ ਲੀਚਿੰਗ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਵਰਤੋਂ ਦਰ ਵੱਧ ਹੈ ਅਤੇ ਖਾਦ ਦੀ ਕੁੱਲ ਮਾਤਰਾ ਨੂੰ ਘਟਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਵਾਲੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਸਥਿਤੀ

ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰਨ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਸਮਰੱਥਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਪੌਦਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਕਾਫੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਖਾਦ ਦੇ ਛਿੜਕਾਅ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਘੱਟ ਸੋਖ ਲਵੇਗਾ; ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਇਹ ਹੋਰ ਜਜ਼ਬ ਕਰੇਗਾ।

ਇੰਡੋਲ-3-ਬਿਊਟੀਰਿਕ ਐਸਿਡ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਤੇ ਖੁਰਾਕ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਟੀਚੇ ਵਾਲੇ ਪੌਦੇ ਦੀ ਕਿਸਮ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹੇਠਾਂ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੰਡੋਲ-3-ਬਿਊਟੀਰਿਕ ਐਸਿਡ ਦੀ ਕਈ ਖਾਸ ਵਰਤੋਂ ਅਤੇ ਖੁਰਾਕਾਂ ਹਨ:

ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਦੇ ਪੱਤੇਦਾਰ ਖਾਦ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ ਸਬਜ਼ੀਆਂ

⑴ ਪੱਤੇਦਾਰ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖਰਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਗੋਭੀ, ਪਾਲਕ, ਆਜੜੀ ਦੇ ਪਰਸ ਆਦਿ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਖਾਦ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਯੂਰੀਆ ਅਤੇ ਅਮੋਨੀਅਮ ਸਲਫੇਟ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਯੂਰੀਆ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ 1~2% ਅਤੇ ਅਮੋਨੀਅਮ ਸਲਫੇਟ 1.5% ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਤੀ ਸੀਜ਼ਨ ਵਿੱਚ 2-4 ਵਾਰ ਛਿੜਕਾਅ ਕਰੋ, ਤਰਜੀਹੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ।